Ongeveer een jaar geleden ontving ik van mevrouw Delver-Arts een foto van het bombardement in Haarlem-Oost. Zij had er een briefje bij gedaan met de volgende tekst…

Tekst: Anneke de Nobel

Foto: Mevr. Delver-Arts

Mijn ouders hadden een kruidenierszaakje op de hoek Nagtzaamstraat/Da Costastraat. Wij waren met z’n vijven thuis, één broertje logeerde bij een tante en één zus was naar zwemmen.

En opeens -alsof de wereld verging- vielen daar de bommen. Een fosforbom brandde een gat in de vloer vlak naast me, er was niets meer over van het huis. Wij moesten verhuizen en hebben twee jaar op een bovenhuis gewoond. Gelukkig was ons gezin gezond en wel en we kregen kleding en spullen van mensen die met ons meeleefden.

Na de oorlog zijn mijn ouders nog een zaak begonnen in Haarlem-Noord, maar mijn moeder kon er niet meer tegen na jaren flink te zijn geweest. Hoewel de kinderen, inmiddels 19, 17 en 16 jaar oud, hielpen moest zij de winkel toch sluiten en weer verhuisde het gezin Aarts.
Waarom worden er bommen en ander oorlogstuig gemaakt? Dat vraag mevrouw Ina Delver-Aarts, die al jaren met haar man in de A. Piersonstraat woont, zich nog steeds af.

Groet van Anneke