Jaap Houtkamp werd in 1936 in de Hofmeijerstraat in de Slachthuisbuurt geboren. Hij stuurde deze herinnering over de oorlogsjaren in.

 

 

“In de oorlog woonde ik met vader Siem en moeder Cornelia, samen met een oudere broer en twee oudere zussen ( zus Hannie was zelfs 12 jaar ouder dan ik)  in de Hofmeijerstraat op nummer  7.  Op nummer 5  woonde de familie Duursma. Vader, moeder en twee dochters van onder de 10 jaar destijds. Mijnheer Duursma had samen met zijn broer een schildersbedrijf in de Antoniestraat. Hij was bij de communistische partij. Van die partij zaten veel leden in het verzet tegen de Duitsers. Mijnheer Duursma ook. Hij bracht illegale kranten rond.  Op een keer, laat in de avond werd er bij de familie Duursma aangebeld. Er stonden moffen voor de deur, die hem op het spoor waren gekomen. Ze kwamen hem met een behoorlijk ploeg ophalen. De Hofmeijerstraat was bij de Paus Leostraat, waar melkboer Jukes op de hoek zat, afgezet en ook de Pepijnstraat, met groenteboer Schotvanger op hoek,  was door de moffen geblokkeerd. Na het open doen zei buurman Duursma tegen de moffen dat hij eraan kwam maar dat hij eerst een broek moest aantrekken. Wat de moffen niet wisten was, dat de tuinen van de Pepijnstraat en de Hofmeijerstraat aan elkaar grensden. Duursma klom aan de achterkant van het huis zijn raam uit en sprong over de schutting naar de achterburen. Daar stonden metershoge stapels groentekisten van Schotvanger waar hij  met veel lawaai in terechtkwam. De stapels kisten gingen om toen Duursma erop terechtkwam. Geen wonder, want omdat de hele buurt voor en achter verduisterd was, kon je geen  hand voor ogen te zien. Iemand die dat niet heeft meegemaakt kan zich niet voorstellen hoe donker het is bij een verduistering. Bij ons thuis was alles met dik, zwart papier afgeplakt en wee je gebeente als er een gaatje in zat. Dan stond er een dag later iemand voor de deur dat het dichtgemaakt moest worden. Je zag werkelijk geen hand voor ogen buiten als het donker was.  De val van Duursma werd dus door de Duitsers gehoord en binnen een mum van tijd hadden ze hem te pakken. Achteraf ging het verhaal rond, dat hij beter door de tuinen naar de Graafschapstraat had kunnen vluchten want gek genoeg hadden de Duitsers die straat niet afgezet om zijn  vlucht te voorkomen. Hij is gelukkig na de oorlog terugkomen. Ik was daar zelf getuige van. Ik zag hem de straat komen inlopen hoorde mensen roepen ”Kijk, Duursma is terug”.  Gelukkig maar voor die man en zijn gezin.