Mijn ouders woonden in de oorlog in de Cornelis van Noordestraat 30.  Dat is het bovenhuisje recht tegenover de speelplaats van kleuterschool  “De Kleuterwereld”.  Mijn twee zussen waren allebei  in de oorlog  geboren. Zelf was ik er nog niet want ik kwam pas ter wereld in 1950. Wel in hetzelfde huis. Alleen mijn broertje werd in 1958 in een ander huis geboren.  In de oorlog woonden mijn vader en moeder, Bart Tangerman en Bep Tangerman-Linthorst dus met hun 2 piepkleine dochtertjes op dat piepkleine  bovenhuisje.

Mijn moeder met mijn oudste zus, in de achterkamer van het huis.

Daar komt nog bij dat het kleinste slaapkamertje, dat aan de voorkant boven de deur zat,  in het eerste jaar van de oorlog niet eens bewoond kon worden.  Het lag tot onder het raam,  volgestort met kolen. Mijn vader had in 1939 het rottige voorgevoel dat het met onze oosterburen,  niet lekker zat. Met één van zijn beste vrienden had hij en partij kolen voor de kachel gekocht.  Voor alle zekerheid. Allebei een flink aantal zakken.  Omdat het kolenhok niet op zo’n partij was berekend en het bovenhuis verder geen bergplaatsen had, werden alle zakken op de vloer van het kleinste slaapkamertje gezet.  Dat zat aan de voorkant, boven de deur.  Na verloop van tijd,  dacht mijn vaders vriend dat het wel los zou lopen met de Duitsers en vertelde hij, dat hij zijn kolen ging  verkopen.  Mijn vader nam de partij van zijn vriend over   en stortte ook die partij in het kleine kamertje,  bovenop de berg die er al lag. In een hoek van dat kamertje zat ook de gasmeter.  Die ging schuil onder meer dan een meter kolen.   Op een dag, de oorlog was inmiddels al lang uitgebroken,  kwam er iemand van de gemeente die naar de meter moest kijken. Mijn vader leidde hem naar het kamertje en zei tegen de man  dat de meter in de hoek zat, onder de berg kolen. De man vertelde mijn pa dat hij  een boete kon krijgen als de meter niet af te lezen was. Waarop mijn pa hem vertelde dat hij liever een boete had en warmte voor zijn gezin dan andersom.  De boete kwam er niet.