Ron Hameetman vertelt over zijn tijd op de Mr. Thielschool.

Enige tijd geleden vond ik nog een leuke kinderdia van mijzelf terug. Deze foto  is gemaakt in 1964 door mijn vader, bij ons thuis in de Richard Holkade flat. Ik was toen 7 jaar oud en zat op de Mr. Thielschool in de Noormannenstraat. Het bijzondere is dat, terwijl ik dit schrijf, achter een leesplankje zit met van die losse lettertjes. We kennen die leesplankjes nog allemaal!  Mijn vader had schijnbaar iets met ´´losse letters´´,  want hij was typograaf bij het Haarlems Dagblad.

Iedereen kan zich dit nog herinneren, dat geldt ook voor Ivonne Ottenbros want zij zat tegelijk bij mij in de klas op de Mr. Thielschool, dat we leerden lezen middels met die z.g. ´´leesplankjes´´. Losse lettertjes in  een doosje erbij en dan moesten we die inleggen bij het juiste plaatje.  Dus iedereen kent dat rijtje nog wel, van; Aap, Noot, Mies, Wim, Zus, Jet, Teun, Vuur, Does, Hok, Duif en Scha-pen. (Niet in één woord, maar met een streepje; SCHA-PEN).  Wat een tijd!

We kregen les op de Mr. Thielschool, in eerste instantie van meester de Koning en later van juffrouw Schultz. Heel aardige vrouw! Zij was toen al een oudere onderwijzeres van begin zestig, zowat tegen haar pensioen aan. Zorgzaam voor de kinderen. Maar goed, ik kwam op het idee om dit fotootje toe te sturen, omdat ik van de week een aflevering zat te kijken van die serie “Alleman”,  met oude en hedendaagse filmbeelden. In deze  aflevering, het onderwijs uit de begin jaren zestig. Het ging er o.a. over hoe er in 1963 les werd gegeven. Wat ging dat nog traditioneel.

Toen nog met die oude schoolborden, die wijd uitgeklapt konden worden en omhoog en naar beneden konden bewegen, lopende over een slim mechanisch katrolsysteem met gewichten achter die constructie. Moet je tegenwoordig eens zien hoe die kinderen les krijgen. Keek mijn ogen uit toen ik die aflevering van Alleman zat te kijken! Wist ik veel hoe dat tegenwoordig allemaal gaat? Hoor je niets van! Bent er niet meer bij, dus was een openbaring! Fantastisch!

Groot soort tablet als een nieuw soort schoolbord. Met een virtuele pen geeft de leerkracht les in schrijven of rekenen, of wat dan ook wat uitgelegd moet worden op zo´n hedendaags schoolbord. Met één druk op een knop van de computer is dat hele bord gewist. Geniaal!!! Ik wist niet dat dat zo ging. Vroeger stond je je gek te vegen met zo´n zachte borstel met houten handvat om de krijt tekst weg te ´´gummen´´. En dan schoot je vinger weleens van die borstel af en ´´kraste´´ langs het schoolbord. (BRRRRR….. krijg er weer de rillingen van! )

Of dat krijtje brak doormidden als je te hard drukte. Dan kraste dat ook zo ´´lekker´´. Whhha…..´´´. Maar goed; ik vond die leuke film van ´´alleman´´ soms ontroerend, want zag weer mijzelf in de 1e klas van de Thiel school zitten. Eerste schooldag, augustus 1963, na de grote vakantie. Al die ouders achter de ramen die langzaam wegliepen, hier en daar kinderen die plots hysterisch begonnen te huilen en ouders met ´n bijkans ´´traumatisch schuldcomplex´´ het schoolgebouw verlieten. Daar zat je dan heel angstig tussen vreemde kinderen in, behalve een paar die van de Kleuterschool ook ´´mee waren verhuisd´´. Het leek een afscheid voor ´´eeuwig´´ en de juf probeerde huilende kinderen te troosten in werkelijk veel te grote klassen, tot wel 40 leerlingen aan toe.

Maar oké; die oude Thielschool met zijn leesplankjes in de jaren zestig, zo heb ook ik leren schrijven en lezen. Achter die tafeltjes met van die ingebouwde inktpotjes. Schuifje opzij en kon je soms lekker ´´klieren´´ door met je vinger iedere keer onder dat inktpotje, dat potje omhoog te duwen. Ooit ging het mis en kiepte dat inktpotje uit dat schuifje. Toen lag de inkt in een plas over de tafel. Kon de juf weer met tissues aan komen draven om het jezelf op te laten ruimen.

Ik heb, overigens, nog een inktpotje thuis op een plank staan waaruit ik in 1963 heb leren schrijven op de Mr. Thielschool. Dat is een leuk ´´relikwietje´´ dat ik nooit zal wegdoen. Het markeert mijn blijvende herinnering aan die fase van mijn leven op de Mr. Thielschool. De inkt vervliegt nooit. Al die jaren bewaard!