Tot 1907 bestond de Slachthuisbuurt voornamelijk uit weilanden met een enkele boerderij langs de Zomervaart.

 

Door Ellen de Jong.

Twee boerenwoningen aan de Zomervaart herinneren hier nog aan, en ook aan de agrarische gordel die Haarlem omringde. Langs de Schalkwijkerstraat bevonden zich enkele bedrijven, zoals houthandel Peltenburg. In dit hoekje vond nog voor de
systematische uitbouw van de buurt de eerste volkswoningbouw van de
latere Slachthuisbuurt plaats: woningen aan de Zomervaart en Zomerstraat.
Een belangrijke gebeurtenis deed zich in 1907 voor. De gemeente nam het
‘Openbaar Slachthuis’ in gebruik. Aan dit gebouw of liever gezegd complex
ontleent de buurt z’n naam. Het Slachthuiscomplex stond toen nog in de weilanden, ver buiten de bebouwing. Het slachthuis verving zo’n 150 à 160 particuliere slachtplaatsen. In de periode 1933-1935 breidde het Slachthuis uit omdat Haarlem ook voor omliggende gemeenten ging slachten. Naarmate de jaren vorderden ontwikkelde het zich tot een centrum van de handel in vlees. In 1993 kwam een einde aan de functie van slachthuis. De gebouwen bieden nog steeds
onderdak aan bedrijven, waarvan sommige in de vleessector. Systematische stadsuitbreiding 1918-1930